Galeria Underwater.pl - Rekiny

Rekiny to nazwa grupy gatunków, rodzajów oraz rodzin drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z podgromady spodoustych, które charakteryzują się opływowym, wrzecionowatym tułowiem, heterocerkalną płetwą ogonową, oraz od 5 do 7 otworami skrzelowymi umiejscowionymi tuż za głową i oczywiście bardzo ostrymi zębami. Wiele gatunków jest poławianych komercyjnie dla mięsa, skór i tranu. Niektóre rekiny są niebezpieczne dla ludzi ze względu na możliwość pogryzienia – nawet śmiertelnego.

Zasiedlają głównie morza tropikalne i subtropikalne, nieliczne gatunki można także spotkać w wodach arktycznych (rekin polarny), kilka gatunków spotykanych jest w wodach śródlądowych.

Rekiny osiągają długość od 0,15 m do 20 m, oraz masę ciała nawet do 12 ton. Najgroźniejsze gatunki, np. Żarłacz biały (Great White Shark) i Żarłacz ygrysi (Tiger Shark) - posiadają one ostre i spiczaste zęby, ułożone w szeregi, stopniowo zużywane są zastępowane nowymi. Inne gatunki mogą mieć również postrzępiony brzeg zębów. Ich szkielet zbudowany jest z chrząstki. Nie posiadają pęcherza pławnego i gdyby przestały pływać, opadłyby na dno.

Mają największe mózgi wśród ryb i dysponują zmysłami: wzroku, węchu, słuchu, smaku, dotyku, linii bocznej (wyczuwanie drobnych przemieszczeń wody) oraz elektrorecepcji (wyczuwanie zmian pola elektrycznego). Widzą w ciemnościach 10-krotnie lepiej niż człowiek (wyjątek, np. rekin polarny jest praktycznie całkowicie ślepy). Wykrywają spadek potencjału elektrycznego rzędu 1 μV/cm.

Wśród ryb spodoustych spotykane są typowe drapieżniki oraz ryby planktonożerne. Największe z nich - rekin wielorybi i rekin olbrzymi – są niegroźne dla człowieka, pomimo groźnie brzmiących nazw i olbrzymich rozmiarów. Grupa drapieżnych rekinów obejmuje zarówno duże – faktycznie niebezpieczne dla ludzi – gatunki (np. żarłacz biały, żarłacz tygrysi) oraz niewielkich rozmiarów ryby żywiące się innymi wodnymi zwierzętami.

Rekiny nie prowadzą życia rodzinnego. Wiele spośród nich już wewnątrz ciała matki żywi się swoim mniejszym rodzeństwem. Aby upewnić się, że nie będzie do tego dochodzić, niektóre gatunki rekinów wytwarzają w swoich ciałach osobne komory dla każdego potomka, przez co nie są one w stanie zrobić sobie nawzajem krzywdy. Po narodzinach wcale nie nabierają większej sympatii do swoich braci i sióstr - z kilkudziesięciu młodych, jakie wydaje na świat samica żarłacza tygrysiego, przetrwa zaledwie kilka najsilniejszych sztuk. Matki rekinów nigdy nie opiekują się bowiem swoimi młodymi. Nie uczą ich, jak polować, unikać wrogów ani jak się rozmnażać - to wszystko poznają dzięki swoim instynktom. Dlatego też często wkrótce po urodzeniu padają ofiarą innych morskich drapieżników. Jeśli uda im się tego uniknąć i nie umrą później z powodu chorób albo z rąk ludzi, rekiny potrafią żyć naprawdę długo. W zależności od gatunku, może to być 20 do ponad 100 lat. Nie można jednak uznać, że rekiny nie są towarzyskie. Często wchodzą w symbiozę z rybami pilotami, które oczyszczają ich skórę, posilając się żyjącymi na niej dokuczliwymi pasożytami.