nazwa angielska: Atlantic sturgeon, European sturgeon, Baltic sturgeon, Common sturgeon.
nazwa polska: Jesiotr zachodni.
wielkość: 350 cm, masa ciała do 300 kg.
głębokość: 40 m.
Acipenser sturio to gatunek dwuśrodowiskowej, wędrownej ryby z rodziny jesiotrowatych, największej z rodzaju Acipenser żyjący w Europie oraz w Polsce. Poławiany dla mięsa i ikry, z której przyrządza się kawior.
Występuje wzdłuż europejskich brzegów Oceanu Atlantyckiego, Morze Śródziemne i Morze Czarne. W jeziorach Ładoga i Onega tworzy formę wyłącznie słodkowodną. Jego obecność w Morzu Bałtyckim, została zakwestionowana w wyniku badań molekularnych, przeprowadzonych na osobniku złowionym w 1996 r. w Estonii. Badania te wskazują, że populacja jesiotrów bałtyckich wywodzi się od jesiotra ostronosego (Acipenser oxyrinchus).
Młode osobniki jesiotra początkowo odżywiają się bezkręgowcami bentonicznymi. Później ich pokarm stanowi fauna denna, którą wygrzebują z miękkiego podłoża ryjkowatym pyskiem. Są to głównie mięczaki, skorupiaki, larwy owadów, niekiedy drobne ryby.
Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku 7-9 lat a samice trochę później 8-14. Wędrówki tarłowe odbywają się w kwietniu i maju, samo tarło odbywa się w czerwcu i lipcu. Do rozrodu potrzebuje wody o temperaturze co najmniej 20 °C. Ikrę składa w głębokich jamkach, które wykopuje w żwirze w miejscach o wartkim nurcie. Samica składa od 400 000 do 2 500 000 ziaren. Po tarle tarlaki spływają do morza. Larwy wylęgają się po 3-5 dniach. Pozostają w wodzie słodkiej przez około 1-3 lata. W morzu spędza co najmniej 7-8 lat.
W Polsce Jesiotr zachodni jest pod ścisłą ochroną. Według Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (z 2001 r.) gatunek ma status zanikłego na terenie Polski. Od około trzydziestu lat ryb tych prawdopodobnie nie ma w polskich wodach. Ostatnie jesiotry obserwowano lub łowiono w Zatoce Gdańskiej i w Wiśle między Chełmnem a Toruniem. Do wytępienia jesiotrów w Polsce przyczyniły się nadmierne połowy, silne zanieczyszczenie Bałtyku i większych rzek, budowa portów oraz zapór.